அத்துழாய் கொண்ட பேறோ! விட்டுணு

சித்தனும் பெற்ற வரமோ? இத்தரை

செய்த பாக்யம் அம்மே! வந்தனை நீ

கொய்திடா திவ்ய பூவாய்.

நிலமகளே கோதையென பூத்தொடுக்க வந்தாயோ?

தலைமகளாம் தமிழுக்கு என வளர்ந்தாய் - சொலவே

விடுபட்ட வேதமாம் பாவை பாடவோ

புறப்பட்ட தமிழ்ப் பாவாய்.

பட்டர் பிரான் பயிற்றுவித்த பாடமெலாம்

இட்ட முடன் பயின்றாய் - தொட்டவுடன்

பாயும் இராம கணையாய் சூட்டிகையின்

சேயும் நீயானாய் வல்லி.

திருமகள் போலும் கருணை- பொறுமை

நிலமகள் ஈந்த சீர்தான் ; குலமகள்

நப்பின்னை யன்ன அன்பும் ஓருருவாய்

இப்புவிக்கே வந்த தாயே!

செங்கீரை சப்பாணி அம்புலி அம்மானை

சிங்கார ஊசலென சீராட்டோ; மங்காத

பிள்ளைத் தமிழ் சொன்னாரோ? நின்தமிழ்

அள்ளக் குறையா அமுது.

பூமாலை கட்டத் தொட்ட கைமணம்- நீ

தோள்மாலை சூட மேனிமணம்- பாமாலை

சொன்ன காலை தமிழ்மணம் யாவுமே

அண்ணல் இட்டம் அறி.

கிளியென்ன தோழமையோ? ஓயாது பேச

துளியேனும் வாய் சளைக்காதோ - நெளி

பாம்பணை அறிதுயில் ரங்கனைச் சேர்கையில்

வேம்பனை இடையூறோ கிளி?

தமிழ்ப் பேசும் மகவெலாம் ஆண்டாளே!

கமழ் மாலைசேரும் உன்தோளே- அமிழ்த

மொழி பாட்டெலாம் உன்பாட்டே! கோதாய்

அழிவிலா பக்தி நல்கு.