அன்று காலை வீட்டுக்கு வெளியே வந்து பார்த்தான் கணேஷ்.தெருவே பரபரப்பு மிகுந்து இருந்தது.தெரு முழுவதும் போலீஸ் குவிந்திருந்தது. விசாரித்ததில் தெரிந்தது இவருடைய வீட்டிற்கு எதிரிலுள்ள நகைக்கடையில் திருடு நடந்துள்ளது என்பது.

நகைக் கடைக்கு பின்னால் அடுத்த தெருவில் உள்ள லாண்டரிக் கடையின் உள்பக்க சுவரை உடைத்தால், இந்த நகைக் கடைக்கு வந்து விடலாம். இப்படித்தான் அந்த திருட்டு அரங்கேறியிருக்கிறது.

’எத்தனை மணிக்கு நடந்துள்ளது?என்று பக்கத்தில் இருந்தவரை கேட்டார் கணேஷ்.

’பக்கத்தில் உள்ள சிசிடிவியில் அதிகாலை 3 மணிக்கு’ என்று பதிவாகியுள்ளது என்றார் அவர்.

அதிகாலை 3 மணிக்கு என்பதைக் கேட்டதும் இவனுக்கு மனதில் ஒரு பொறி தட்டியது.

முதல் நாள் இரவு சுமார் 10 மணி இருக்கும்.

தாம்பரம் ரயில்வே ஸ்டேஷனில் ரயில விட்டு கணேஷ் இறங்கினார்.அவருக்கு வயது 70 இருக்கும். அப்ப அவரின் மனைவி புவனாவும் கூடவே இருந்தாங்க.இவருடைய வீடு தாம்பரம் பக்கத்தில்தான் இருக்கு.

அப்போது சுமார் 25 வயதான ஒரு வாலிபன் அவருக்கு பக்கத்தில் வந்தான்.

’தாத்தா, எங்க தாத்தாவுக்கு உடம்பு சரியில்ல. ஆப்ரேஷன் பண்ணப் போறாங்க. என் தம்பி கிட்ட ஃபோன் பண்ணி விவரம் என்ன?ன்னு கேட்கணும். கொஞ்சம் ஃபோன தர்ரீங்களா?’ரொம்ப பணிவோடு கேட்டான்.

’ஒரு வயசு புள்ள, உன் கையில ஃபோன் இல்லையாப்பா?” என்று தைரியமா புவனாதான் கேட்டாள்.

‘இல்ல பாட்டி’ என்றான் அவன்.

’நம்மைப் போல் யாரோ வயசானவருக்கு உடம்பு சரி இல்லையே’ என்று அனுதாபம் பார்த்து அவனிடம் ஃபோனக் கொடுத்தார் கணேஷ்.

அவன் யாருக்கோ ஃபோன் பண்ணான். அடுத்த முனையில் ஃபோனை எடுக்கவில்லை. பிறகு ஒரு எஸ்.எம்.எஸ்ஸ பண்ணான். ’அதில் ஆப்ரேஷன் எப்போது?’என்றிருந்தது.

பதில் ’அதிகாலை 3 மணிக்கு’ என்று வந்தது.

’மூன்று மணிக்கு டாக்டர் தூக்க கலக்கத்தில இருக்க மாட்டாரா?” என்று எண்ணினார் கணேஷ்.

இந்த ஆபரேஷன்தான் இப்ப அதே மூன்று மணிக்கு நடந்துள்ளோதோ?அந்த எஸ்.எம்.எஸ்.க்கும், இந்த திருட்டுக்கும் ஏதோ தொடர்பு இருப்பதாக கணேஷின் உள்மனம் சொன்னது.

நல்ல வேலை அவன ஃபோட்டோ எடுத்து வைத்திருந்தாள் அவரோட மனைவி புவனா.

அப்பவே, ‘எதுக்கு என்ன ஃபோட்டொ எடுக்குறீங்க? என்றான் அந்த பையன்.

’ஏன்டா, நீ தாத்தா கிட்ட ஃபோன வாங்கலாம். நாங்க எங்க பேரன ஃபோட்டோ எடுக்துக்கக் கூடாதா? என்றாள் அவள். பிறகு அவன் போய் விட்டான்.

இந்தத் தகவலை போலீஸிடம் சொல்லிவிட்டால் நல்லது என்றது கணேஷின் மனம். மனைவி புவனாவிடம் சொன்னான். இதைக் கேட்ட அவள் அப்படியே ஷாக்காயிட்டா.’அவங்களுக்கு இதால பிரச்னை வந்துடுமோ’ன்னு யோசிச்சாங்க.

மெல்ல தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு,அங்க இருந்த போலீசாரிடம் விவரங்களச் சொன்னார் கணேஷ். அவர் அனைத்தையும் குறித்துக் கொண்டு அந்த ஃபோன் நம்பர் யாருடையது என்று விசாரித்தார். அந்த கடையில் பணிபுரியும் மணியின் ஃபோன் நம்பர்தான் அது.

மணிக்கு ஃபோன் பண்ணார். அது ஸ்விட்ச் ஆஃப் பண்ணி இருந்தது. அவனைத் தேடி கண்டுபிடித்து அவனை விசாரிச்சது போலீஸ். அப்போதுதான் அந்தப் பையனும் இவனும் கூட்டுக் களவானிகள் எனபது தெரிய வந்தது மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை கடை கிடையாது. இன்று சனி இரவு திருடுவதற்கான ஆபரேஷன் வழியை அவன்தான் தீர்மானித்துக் கொடுத்திருந்தான். மணியை விசாரித்ததும் திருடிய பையன் பெயர்,’ தினேஷ்’ என்றான்.

அவன் தேடப்படும் குற்றவாளி என்பது போலீஸ் விசாரணையில் தெரிந்தது. இதையெல்லாம் வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வந்த கணேஷை பாராட்டிய போலீஸ், ’இனிமேல் யார நம்பியும் உங்க ஃபோன கொடுக்காதீங்க.நீங்க சொல்லாம இருந்திருந்தா, உங்க ஃபோன் நம்பரே உங்கள வம்புல மாட்டி விட்டிருக்கும்’என்றார்.

’உங்க உதவியாலதான் எங்களால குற்றவாளிய சுலபமா பிடிக்க முடிஞ்சது. ரொம்ப தேங்க்ஸ்.’என்று போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் சொல்லி முடித்தார்.

கணேஷ் புவனாவைப் பார்த்து,பேசாம நீ போலீஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல சேர்ந்து ஒரு சிஐடி ஆயிடலாம்’ என்று சொன்னார்.

’போங்க நீங்க வேற. மனசுல எதுவோ சரியில்லைன்னு தோணுச்சு.அதனாலதான் அவன போட்டோ எடுத்து வச்சேன். அது நல்லதாப் போச்சு. ஏதோ கடவுள் நம்மள காப்பாத்திட்டாரு. இனிமே இந்த செல் ஃபோன பொது இடத்தில வெளியே எடுக்காதீங்க’ என்று சொல்லி முடித்தாள் சி.ஐ.டி.யான புவனா.சரியென்று தலையை அசைத்தார் கணேஷ்.