ஒற்றை ரகசியம்!

அன்பே என்று உன்னைத் தழுவ ஆவல் எழுகிறது!

கண்ணே மணியே என்று விளித்துக் கவிதை பிறக்கிறது!

எண்ணம் ஓடும் வண்ணமெல்லாம் வடிவம் கிடைக்கிறது!

உன்னைத்தவிர எதையும் எண்ண இதயம் மறுக்கிறது!

வண்ணத்தமிழில் வரைந்து அனுப்பும் கடிதம் கண்டாயா?

கருத்தில் கொண்டாயா? அடுத்து நடக்கும் அற்புதநெருக்கம் எப்படியிருக்கும் என்பதற்குக் கற்பனை தந்தாயா?

பலரும்பாவித்த காதல் இதுதான்.. பழமை இதிலே உள்ளது!

பளிங்குபோல் மனதில் பதியும் இந்தப் புதுமை மாறாதது!

ஒவ்வொரு மடலும் எழுதுகின்ற ஒற்றை ரகசியம் உன் உள்ளத்தின்மீது எழுதுவதாலே கற்பனை.. அதிசயம்.. இப்படியெல்லாம் எழுதலாமா என்று நீ கேட்டதில்லை!

எழுதிய வரிகளைப் படிக்கும்போதே பிறக்கும் இன்பத்தால் இன்னும் இன்னும் எனக் கேட்கிறதே உன் இதயத்தாள்!
கண்ணே! மணியே! கவிதைப் பூச்செண்டே!

என்றும் வருவேன் உந்தன் வாசலில் எழுதுகோல் துணைகொண்டே!

நீ அங்கே தாளாகிறாய்! நான் அங்கே எழுதுகோலாகிறேன்!

கற்பனையில் பறக்கும் வித்தை காதலில் மட்டும்தான்!

கன்னிக்கவிதை என்னும்போதே கற்பனை சிறகடிக்கும்!

கள்ளியே நீ விரும்பிப் படிக்கும் மடல் என்பதால் எந்தன் உள்ளம் சிலிர்க்கும்!

வார்த்தைகளை எல்லாம் ஏதோ வரைந்து தருகிறேன் என்று நீ எண்ணாதே!

வார்ப்படம் போட்டு வார்த்தெடுத்தே வரைவது மடலாகும்!

அது உன் இதய வாசல் வரும்! மனதின் இன்பக்கரை சேரும்!

அன்பில் மலரும் முல்லைப்பூக்கள் என்றும் மணம்வீசும்!

அதிசய கங்கை இதயத்துள் பொங்கி வழிகிறது என்பேன் நான்!

அதையும்கூட உன்னை நோக்கி பாய்ந்துவரச் சொல்வாய்!

கவிதையில் பேசும் காதல் கலையை இருவரும் விரும்புவதால் ஒவ்வொரு வரியும் உன்னிடம் வந்து ஒப்பந்தம் செய்கிறதே!

இதுவரை நீயும் எங்கே இருந்தாய்?

இப்பொழுது வந்து என்னைச் சேர்ந்தாய்!
சொல்லும் பொருளும் இப்படியெல்லாம் எனக்கு வசப்படுகிறதே!

வலைகள் ஏதும் விரித்து உன்னை நானும் பிடிக்கவில்லை!

வசியக் கலைகள் ஏதும் நம்மில் தந்த மாற்றமிலலை!

பழகும் தன்மை, பார்வையின் மென்மை,

பாசமழையுடன் கருணையில் பிறந்த அக்கறை

கவிதையில் உள்ள ஈடுபாடு,

தமிழோடு உறவாட உனக்குள் தாகம்

என்று பல்வேறு காரணங்கள்..

இதுவரை இவற்றில் எவை எவையோ

நமக்கேன் கிடைக்கவில்லை என்கிற

அடிப்படையொன்றே நம்மை இணைத்தடி!

இருவிழியோரம் என்னை அழைத்தே ஆனந்தப் பண்பாடு!

புதுவிதமாக உன்னை நானும் வர்ணிக்க

என்னில் வார்த்தை கொடு!

கலவியல், களவியல் இரண்டும் கலந்த ஒற்றைக் கலவையிது!

இருதயம்தானே விரும்பும் கரும்பாய் தினமும் இனிக்கிறது!

உள்ளம் தொடுவது அப்படி ஒன்றும் எளிய விஷயமல்ல!

அதுவும் முடிந்தால் அடுத்த விஷயங்கள் ஒன்றும் கடினமல்ல!

எதை நான் குறிப்பிடுகிறேன் என்பதை அறிய, கள்ளி நீ முயலவேண்டாம்!

அதை நீ அறிவாய் என்பதைத்தானே அப்படிக் குறிப்பிட்டேன்!

மனதும் மனதும் நெருங்கும்போது ஆனந்தமயக்கம் வரும்!

அதிலே பாரடி நமக்கு மட்டும் ஆயிரமாயிரம் கவிதை தரும்!

எழுதத் துவங்கிடும்போது ஒன்றும் எண்ணமில்லை!

தாளில் துவங்கும் இலக்கிய வேட்கை உன் இதயம் நோக்கி ஓடிவர, வார்த்தைகள் அங்கே பூத்துக்குலுங்கும் வண்ண மலர்கள் ஆகுதடி!

நேற்று இன்று நாளை என்று நெஞ்சில் நெருக்கடி!

ஆம் உன்னைப் போற்றிப் புகழ்ந்து ஒரு மடல்வரைய உள்ளம் துடிக்குதடி!

இது நித்தம் நடக்குதடி! காத்திருப்பாய் என்பதை நினைத்தால் வேகம் பிறக்குதடி!

இதைக் கேட்கும்போது உந்தன் சிணுங்கல் அற்புத நாதமடி!

பகலா இரவா எதுவும் சரிதான் நாம் இன்பநூல் படிக்க..

கண்ணே உன்னை நான் காதலிக்க!

வரி வரியாக வாசித்துப் பாரேன்.. வசந்தவீதி வரும்!

அசையும் தென்றல்காற்றும்கூட அடடா எனச் சொல்லும்!

உந்தன் பருவம் ரகசியமாக எனக்கொரு விருந்து தரும்!

தெரிந்தும்கூட அன்பே நீயும் நாணத்தில் மிதந்திருப்பாய்!

விழிக்குள் நுழைந்து இதயம் கவர்ந்த இன்பக் கள்வனைத்தான் உன் உள்ளம் விரும்பும் காதலன் எனச்சொல்லும் வேடிக்கை பாரடியோ?

கவிதைத் தேன்குடம் ஒவ்வொன்றாக உனக்கென வடிக்கின்றேன்!

களவியல் துறையில் கற்றுத்தேர்ந்தது உன் கண்கள் என்னும் கல்லூரியில் பயின்ற காரணத்தால்! இன்று விடைபெறுவோம்!

நாளை மீண்டும் உன் கண்கள் என்னும் வாசலில்!!