தனிமையின் ஒற்றைக்கதவின்
வளையத்தில் ஒரு கயிறு
கட்டியிருக்கிறேன்
படுக்கையில் இருந்தபடியே
மூடிவிடமுடியும்
கைகளுக்கருகில் கயிற்றின் நுனி
இரவின் ஓடு உடைபட்டு
வெளியே வரும் பறவைக்குஞ்சின்
அலகில் சிக்கிக் கொள்கிறது
ஒற்றைக் கதவின் கயிறு
நுனி பிடித்திழுத்து விளையாடுகிறது
பறவைக்குஞ்சு
தளர்ந்து விழும் கயிறு
ஒரு பழுதென அறியாது
கொத்தித்தின்று விட முயல்கிறது
அடைத்து சாத்திக் கொள்கிறது கதவு
பறவைக்குஞ்சும் நானும்
சாத்திய கதவுகளுக்குள்.
ஓடென சூழ்கிறது
சாத்தப்பட்ட கதவுக்குள்
நானிருக்கும் அறை!
தொடர்கள்
கவிதை
Leave a comment
Upload